10:50 PM
Anonymous
แนนนี่ปลอบว่ายายไม่ได้ตั้งใจ ยายเสียใจมาตลอดอยากจะเข้ามาดูแล แต่ตะเกียงขับไล่ แนนนี่ว่าแม่สอนเสมออย่าทำอะไรด้วยอารมณ์โกรธ ตะเกียงสลดลงที่ทำให้ทาฮิร่าเสียใจ ตะเกียงชวนให้แนนนี่นั่งเล่นในนี้ก่อน แนนนี่จึงขอนอนพัก แล้วเธอก็หลับไป
ooooooo
เวลาผ่านไป เสียงตะเกียงปลุกแนนนี่ให้ตื่น เธอบิดขี้เกียจหันมา แนนนี่โตเป็นสาวสวย ตกใจลุกขึ้นมองเวลา แล้วร้องว่าวันนี้มีสอบต้องรีบไป ตะเกียงเตือนว่าจะออกไปแบบนั้นหรือ แนนนี่อยู่ในชุดสาวอาหรับรวบผมตึง แนนนี่ว่าไม่ทันแล้วจะออกไปเปลี่ยนข้างนอก
แต่พอออกมา เห็นดารกาเปิดประตูห้องเข้ามาเรียก ว่าแม่ให้มาปลุก ดารกาเดินไปดูในห้องนํ้า แนนนี่หลบไปซ่อนข้างโต๊ะ ดารกาเห็นเดินมาชะโงกมอง แนนนี่เงยหน้ามาเจอต่างตกใจร้องว้าย...แนนนี่แก้ตัวว่ากำลังหาของ ดารกามองชุดที่แนนนี่ใส่แล้วถามว่ามีแสดงละครหรือ แนนนี่ดันดารกาให้ออกไปก่อนแล้วปิดประตูใส่ เพราะไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร
ธานีแต่งตัวหล่อเข้ามาหอมแก้มปัทมน เธอร้อง “ตกใจหมด คิดว่าหนุ่มที่ไหน”
“ทั้งบ้านก็มีหนุ่มคนนี้คนเดียวแหละ เอ...หรือว่าคุณแม่นึกถึงหนุ่มที่ไหนอีกน้า...”
พรยกถาดอาหารเข้ามาหัวเราะคิก “คุณธานีหมายถึงคุณด็อกเตอร์ไงคะ”
ปัทมนเอ็ดธานีอย่าทำให้คนในบ้านเข้าใจผิด ดารกาเดินเข้ามาชมว่า วันนี้ธานีหล่อมาก ธานีกระเซ้ากลับ “เราก็สวยเหมือนกัน คุณนักศึกษาแพทย์”
ปัทมนมองลูกๆอย่างสุขใจ “จะว่าไปแม่ก็เสียดายไม่หายนะ ที่ลูกดาไม่ได้เรียนต่อบริหารจะได้มาช่วยงานครอบครัวเราเหมือนอย่างพี่ธานี”
ธานีว่าเขาคนเดียวก็ดูแลบริษัทได้ เขาอยากมีน้องเป็นหมอมากกว่า ดารกาแซวว่าเห็นธานีชอบมาป้วนเปี้ยนที่คณะตน ปัทมนถามว่าจะหาลูกสะใภ้เป็นหมอให้แม่หรือ ธานีแก้ตัวว่าตนไปรับน้องต่างหาก ทั้งสามหัวเราะกันมีความสุข แนนนี่เดินหน้าบึ้งเข้ามานั่งข้างปัทมน
“มีความสุขกันจังเลยนะคะ”
“แต่จะมีความสุขเต็มร้อยถ้ามีคนนี้นะจ๊ะ” ปัทมนโยกหัวแนนนี่มาจูบอย่างแสนรัก
ดารกาหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย วันนี้แนนนี่มีสอบ ปัท-มนดักคอว่าให้เอาเอมาฝากด้วย แนนนี่ดีใจที่แม่จําได้ ปัทมนว่าทุกเรื่องเกี่ยวกับลูกๆตนจําได้หมด ดารการวบช้อนอิ่ม ปัทมนหันมาถามอย่างห่วงใยทําไมอิ่มเร็ว ดารกาตอบว่าตนปวดท้อง ปัทมนรีบให้ป้าผาดเอายาแก้ท้องอืดมาให้ทาน แนนนี่สบตาดารกาอย่างไม่พอใจ...พอออกมาหน้าบ้าน แนนนี่มีเพื่อนชื่อปีเตอร์มารอรับ
“ยัยแนนนี่เคยตัวขึ้นทุกวัน นึกอยากจะลุกจากโต๊ะอาหารก็ลุกไปดื้อๆ แถมมีใครไม่รู้มารับทุกเช้า” ธานีตําหนิขณะเดินมาที่รถกับดารกา
ดารกาแก้ตัวแทนตามเคยว่าน้องยังเด็ก ธานีแปลกใจเห็นดารกามองไปทางบ้านจักรวาลจึงถามว่ามองหาใคร ดารกาบอกว่า จักรวาลฝากรัดเกล้าให้ติดรถไปด้วย ธานีหัวเราะเยาะเพราะรถกระป๋องคงเสียอีก รัดเกล้าในมาดสถาปนิกสาวหอบงานและกระเป๋าใส่แบบเข้ามายืนหน้าตึงอยู่ข้างๆ ธานีหันมาเจอจ๋อยลง รัดเกล้าโกรธบอกดารกาว่าตนจะไปแท็กซี่เอง ดารกามองธานีอย่างตําหนิ เขาจึงดึงงานของเธอมาใส่รถหน้าตาเฉย ทําให้รัดเกล้าต้องขึ้นรถไปด้วย ก่อนที่ดารกาจะลงที่มหาวิทยาลัย รัดเกล้าบอกให้รีบกลับบ้านเพราะวันนี้ภวัตจะกลับมา ดารกาดีใจยกเลิกนัดเพื่อนทันที...ธานีให้รัดเกล้ามานั่งหน้า แต่เธอกลับบอกว่า จะนั่งหลังถ้าไม่พอใจก็จอดให้ตนลง ธานีหมั่นไส้แกล้งแขวะ ขอบใจที่ปกป้องตนไม่ให้ใครเข้าใจผิด คิดว่าตนหันไปชอบทอม
แนนนี่มักจะเอาชิกเก้นใส่กระเป๋าไปมหาวิทยาลัยด้วย จนคนเริ่มสงสัย แนนนี่กับปีเตอร์เป็นคู่ที่เพื่อนๆในคลาสไม่อยากร่วมงานด้วย มีงานแสดงประจําปีที่ต้องประกวดกันแต่ละคณะไม่มีใครให้ทั้งสองเข้ากลุ่ม แนนนี่โกรธจึงประกาศว่าจะแสดงกันสองคน โดยจะแสดงเวทมนตร์ แนนนี่ร่ายมนตร์ล้วงกระต่ายในกระเป๋าปีเตอร์ออกมา รุ่นพี่ชอบใจยอมให้ทั้งสองเป็นอีกกลุ่มได้
ในบ้านจักรวาล มีทั้งปัทมนและอิงอรมาช่วยกันทําอาหารเตรียมฉลองต้อนรับภวัต ดารการีบกลับจากมหาวิทยาลัย แต่งตัวสวยมารอรับ...แนนนี่ถูกปีเตอร์ลากไปเลือกซื้อเครื่องเพชรอ้างว่าให้ ช่วยเลือก ให้แม่ แนนนี่อยากกลับบ้านจึงเลือกๆไปอย่างไม่สนใจเท่าไหร่ ที่จริงแล้ว ปีเตอร์อยากซื้อให้แนนนี่ เขาจึงแอบเอากล่องเครื่องเพชรนั้นใส่ในกระเป๋าเธอ
ภวัตในวัย 25 ปี ก้าวลงจากรถ ทุกคนมองอย่างตะลึงกับความหล่อและดูภูมิฐานของเขา ภวัตเข้ามากราบที่อก จักรวาล สร้างความปลาบปลื้มให้ปัทมนและอิงอร ดารกายืนประหม่านํ้าตาคลอ ภวัตเข้าจับหัวอย่างเอ็นดู
“เป็นสาวสวยเลยเรา นี่ถ้าพี่เจอข้างนอก จําไม่ได้จริงๆ นะนี่”
รัดเกล้าโผกอดพี่ชายด้วยความคิดถึง ภวัตว่าเหมือนเดิมเลย ธานีเข้ามาขอหอมที ภวัตร้อง
“เฮ้ย ไอ้บ้าธานี ฮ่าๆ แกนี่กวนเหมือนเดิม”
“ยิ่งกว่าเดิมด้วยค่ะ” รัดเกล้าฟ้อง
ภวัตมองไปรอบๆแล้วถามหาแนนนี่ รัดเกล้าหันไปถามดารกาว่าไม่ได้โทร.บอกน้องหรือ
“เปล่าค่ะ เห็นพี่เกล้าว่าจะให้แนนนี่เซอร์ไพรส์” ดารกาหน้าเสีย
“โอ...แนนนี่คงเซอร์ไพรส์แย่เลย แนนนี่ไม่รู้อยู่คนเดียวว่าแกกลับมา” ธานีบ่นอุบ
ดารกาหน้าเศร้าขอโทษ ภวัตบีบมือเธอปลอบว่าไม่เป็นไร ทันใด มีรถเก๋งหรูคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดในบ้าน บุษบา สาวสวยเฉี่ยวลงจากรถวิ่งมาเกาะแขนภวัตอย่างสนิทสนม ทุกคนตะลึงคิดว่าภวัตมีแฟนมาจากเมืองนอก
บุษบากับไชยพี่ชาย เอากระเป๋าเดินทางขนาดเล็กมาคืนให้ภวัต เพราะเขาลืมไว้
“กระเป๋าตั้งใบ ผมลืมได้ยังไงนี่”
“มันติดไปกับรถเข็นบุษน่ะค่ะ รถเข็นของภวัตเต็มไงคะ”
“ต้องขอโทษจริงๆนะครับ ที่จริงโทร.บอกให้ผมไปรับเองก็ได้ ไม่น่าลําบากให้คุณหมอไชยขับอ้อมมาถึงนี่”
บุษบาเห็นดารกายกของมาเสิร์ฟ จึงจงใจพูดให้ได้ยิน “ตอนเราแพ็กกระเป๋านี่ด้วยกัน บุษเห็นว่าเป็นของฝากทั้งนั้น ก็เลยคิดว่าน่าจะรีบเอามาคืนภวัตเองดีกว่า”
ดารกาชะงักหน้าร้อนผ่าว บุษบาแกล้งพูดอีกว่า“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าน้องเขาคือดารกาน้องข้างบ้านที่ภวัตเคยเอารูปให้บุษดู”
“อืม จริงสิ น้องดาเขาเป็นนักศึกษาแพทย์ด้วยนะครับ น้องดาจ๊ะ พี่เชิญทางนี้หน่อยครับ”
ไชยมองดารกาอย่างสนใจ ภวัตแนะนำให้รู้จักกัน และฝากฝังไชยให้ช่วยดูแลน้องสาวด้วย ดารกาเจ็บจี๊ดกับคำว่าน้องสาว บุษบาเหล่มองอย่างพอใจ...นั่งรถกลับมา บุษบาบอกไชยว่า ดารกาเป็นเด็กที่แอบชอบภวัต และส่งอีเมล์ จดหมายสารพัดไปให้ภวัต ทำให้ตนหงุดหงิด ไชยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และว่าเรื่องนี้ตนกำจัดให้ออกห่างภวัตได้ไม่ยาก
ดารกามายืนเสียใจ คิดถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ บุษบาเดินตามตนมาทำทีถามหาห้องน้ำ ทั้งที่ในห้องรับแขกก็มีห้องน้ำ เพื่อพูดกระทบ
“...เธอนี่สวยไม่เบานะ ท่าทางหนุ่มๆคงมาชอบเยอะละสิ แล้วทำไมถึงหมกมุ่นอยู่กับภวัตล่ะ...ตอนที่ฉันอยู่กับภวัตที่โน่น ก็เห็นมีแต่เธอนี่ล่ะที่ตามตอแยภวัตไม่เลิก ฉันจะบอกให้เอาบุญนะ ว่าภวัตน่ะเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอเกินไปกว่าเด็กข้างบ้าน ภวัตบอกฉันอย่างนั้นไม่งั้นฉันจะรู้ได้ไงว่าเธอเป็นใคร หน้าตายังไง ฉันหวังดีหรอกนะถึงพูดกับเธอตรงๆ อย่าเสียเวลาเลยเด็กโง่”
ดารกาครุ่นคิดแล้วทอดถอนใจ “ไม่จริง พี่ภวัตไม่มีทางชอบผู้หญิงใจร้ายแบบนั้น”
ตรงประตูรั้ว มีคนมาด้อมๆมองๆ ดารกาปาดน้ำตาเดินออกไปดู มาลีในสภาพทรุดโทรมถามหาคุณหนูดารกา...เธอฉุกคิดหวั่นใจ จึงย้อนถามว่ามีธุระอะไร มาลีบอกว่าตนเป็นแม่ ฝากจดหมายให้ลูก ดารการับมามือไม้สั่นไม่ยอมรับว่าเป็นตน เผอิญแนนนี่นั่งแท็กซี่กลับมา ดารกาจึงชี้บอกมาลีว่า คนนั้นคือดารกา มาลียิ้มน้ำตาไหล ทำท่าจะโผไปหา ดารกาห้ามไว้
“อย่านะ คุณเข้าไปทักเขาตอนนี้ไม่ได้ เอ่อ...ดารกาจะตกใจ”
“ทำไมล่ะ เห็นคนแถวนี้ว่า คุณนายไม่ได้ปิดบังว่าหนูดารกาเป็นเด็กขอมาเลี้ยง”
“แต่ยังไงคุณก็ไม่ควรจะโผล่พรวดพราดไปหาเขาอย่างนี้ มีเวลาเป็นสิบยี่สิบปี ทำไมไม่เคยคิดจะมา” ดารกาข่มความ ขมขื่นถาม
มาลีตอบว่าตนลำบาก ดารกาเข้าใจว่าคงมาขอเงิน จึงบอกให้กลับไปก่อน แล้วตนจะเอาจดหมายให้ดารกา พอมาลีกลับไป ดารกาก็ทรุดลงร้องไห้ แนนนี่เข้ามาเห็นรีบถามว่าเป็นอะไร ดารกาเงยหน้ามองอย่างตกใจ เผลอตวาดไล่ “ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”
แนนนี่ผงะ ดารกาย้ำ “ฉันบอกว่าอย่ามายุ่งกับฉัน จะไปไหนก็ไป”
“ไปก็ได้ ไม่ได้อยากยุ่งด้วยนักหรอก ถ้าพี่ดาไม่นั่งร้องไห้เป็นยัยบ้าอย่างนี้” แนนนี่เดินบ่นงึมงำออกมา “ทำไมไม่มีคนเห็นธาตุแท้ของเธอซะทีนะ ให้ตายเถอะ”
ดารกามองไปที่นอกรั้วเห็นมาลียังอยู่ก็ร้องเสียงดังไล่ แล้ววิ่งหนีไป แนนนี่สะดุ้ง บ่นว่ากำลังไปอยู่นี่ เป็นบ้าไปแล้วหรือ...แนนนี่เจ็บใจตัวเองไม่น่าไปสนใจดารกาเลย เธอโยนกระเป๋าลงบนเตียง ใบคะแนนข้อสอบไหลออกมา
“ฮึ่ย...มาได้ไงอ่ะ ฉันทิ้งไปแล้วนี่” แนนนี่คว้ามาดูอย่างสุดเซ็ง เพราะได้คะแนนสิบส่วนร้อย เธอเกรงปัทมนเห็นจะเสียใจ นึกได้ว่าใบคะแนนที่ผ่านมาโป่งเป็นคนจัดการทำลายให้
อ่านละครอสูรน้อยในตะเกียงแก้ว ตอนที่ 2-3 วันที่ 16 ม.ค.55
อสูรน้อยในตะเกียงแก้วออกอากาศทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ทุกวัน พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20:25 น. ถึง 22:30 น.
ละครอสูรน้อยในตะเกียงแก้วโดย บทประพันธ์ของ โสภี พรรณราย
ละครอสูรน้อยในตะเกียงแก้วจากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 7 โดย ภาวิต/ฉายฉันท์
ที่มา ไทยรัฐ
0 comments:
Post a Comment