10:59 PM
Anonymous
ขณะนั้นวีณาอยู่ที่บ้านกำลังทำอาหารกลางวันแต่ใจยังกระวนกระวาย เป็นห่วงกงพัด
“คงไม่มีอะไรหรอกมั๊ง อย่าคิดมากเลย ยังไงเค้าก็พี่น้องกัน” วีณาพลาด ปลายมีดสะกิดนิ้วเบาๆ “อุ๊ย” วีณายกมือขึ้นดู เลือดซึมแค่นิดเดียว แต่ใจสังหรณ์วูบ “พัด!”
ที่ประภาคารกงพัดพยายามขยับตัวแต่ไม่สำเร็จ กลับทำให้ตัวเองที่พิงผนังอยู่ ล้มคว่ำลงนอนแผ่กับพื้นขาของกงพัดไปชนเข้ากับขาโต๊ะ ที่โรสใช้วางอุปกรณ์ทรมานชินภัทร โต๊ะสะเทือน มีดปลายแหลมที่โรสใช้แทงชินไหล ปรื๊ด...มาที่ขอบโต๊ะและค้าง กงพัดที่นอนอยู่กับพื้นใต้โต๊ะ ปลายมีดคมกริบโผล่พ้นออกมา จนหล่นมิหล่นแหล่ ตำแหน่งของมีดอยู่ตรงหน้าของเขาพอดี
อีกด้านหนึ่งที่บ้านปฐวีขณะนั้นนงพงาปิดหนังสือนิยายแล้วบอกชัชอย่างหมดหวัง
“ฉันอ่านอย่างละเอียดแล้วค่ะ ในนิยายของคุณโรสมีที่เขียนถึงประภาคาร แต่ก็เป็นสถานที่สมมติ
ไม่ใช่ในเมืองไทย”
“แล้วผมจะทำยังไงดี ตอนนี้พี่โชคไปที่นั่น ถ้าเค้าเจอโรส...ไม่ว่าพี่โชคฆ่าโรส หรือโรสฆ่าพี่โชค มันก็ไม่ดีทั้งนั้น”
“เสียใจด้วย ค่ะ ฉันช่วยไม่ได้จริงๆ ค่ะ คุณชัช”
เสียงวีณาดังขึ้น
“แต่ฉันช่วยได้ค่ะ” ทั้งสองหันมอง เห็นไปรมาเดินนำวีณาเข้ามา “ความทรงจำของพัดกลับมาแล้ว เค้ารู้แล้ว ว่าประภาคารนั่นอยู่ที่ไหน”
ชัชกับนงพงาดีใจ
“อยู่ที่ไหนครับ”
“ฉันจะพาคุณไปเองค่ะ”
วีณารีบพาชัชไปที่ประภาคาร ระหว่างนั้นโชคขับรถกำลังจะไปประภาคาร มีโทรศัพท์เข้ามา
“ฮัลโหล”
ที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ โรสโทรหาโชค
“ฉันเอง มีอุบัติเหตุนิดหน่อย ฉันต้องเปลี่ยนที่นัดหมาย”
“แกอย่างี่เง่านะ ลูกฉันอยู่กับแกรึเปล่า ขอฉันพูดกับชินหน่อย...ชินยังปลอดภัยดีใช่ไหม”
“ตอนนี้ยังปลอดภัยดี...ฉันจะไปรอแกที่ชายหาดร้าง เลยประภาคารไป 800 เมตร ชินภัทรจะรอแกอยู่ที่นั่น”
“เดี๋ยวก่อน นังโรส...” สายตัดไป โชคเร่งรถ เริ่มไม่สบายใจ
ที่ชายหาดร้าง ชินภัทรถูกมัดตรึงกางเขนอยู่บนกองฟืนที่ทำจากท่อนไม้ขนาดใหญ่โรสเดินวน ราดน้ำมันลงบนท่อนฟืนรอบตัวชิน อย่างมีความสุขมาก โชควิ่งมาถึงชายหาดร้างมองลงไป เห็นชินภัทรถูกมัดอยู่ที่กองฟืนริมชายหาด
“ชิน”
โชควิ่งเข้าไป ชินภัทรมองเห็นโชควิ่งมา ส่งเสียงอย่างอ่อนแรง
“พ่อ...อย่า อย่าเข้ามา”
โชควิ่งมาใกล้ โรสก็โผล่ออกมาจากด้านหลังชินภัทร พร้อมปืนในมือ
“หยุดอยู่ตรงนั้นก่อน คุณโชค” โชคจะชักปืน โรสชูไลท์เตอร์ขึ้นมา “อย่าแม้แต่จะคิด...ถ้าแกขยับมือ ฉันจะจุดไฟทันที...โยนปืนมาให้ฉัน”
โชคมองชินภัทร มองไฟในมือโรสแล้วตัดสินใจโยนปืนลงไปบนพื้นทราย ห่างจากกองไฟออกมา หวังจะล่อโรสให้ไปห่างจากชินภัทร โรสขยับไปเก็บปืน โชคพุ่งเข้าไปหาชินภัทร โรสรู้ทัน หันขวับ ยิงโชคที่ขาขวา ปัง! โชคทรุด ไปไม่ถึงกองไฟ
“พ่อ!”
โรสเดินกลับมาขวางโชคเอาไว้อย่างเดิม
“อย่ายั่วโมโหฉัน ไม่งั้น ตาย”
ขณะนั้นชัชกับวีณามาถึงประภาคาร
“ที่นี่แหละค่ะ คุณชัช”
วีณาบอก ชัชกับวีณารีบวิ่งเข้าไปในประภาคาร
ส่วนที่ชายหาดร้างโชคข่มความเจ็บปวด ยันตัวลุกขึ้นยืน ท้าทายโรส
“นี่มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับแก แกจะฆ่าฉันก็ฆ่า แต่ลูกฉันไม่เกี่ยว ปล่อยชินซะ”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว วันนั้น วันที่แกฆ่าพ่อฉัน ฆ่าแม่ฉัน แต่แกก็ยังจะฆ่าฉัน ฆ่าน้องฉัน...” โรสหันไปพูดกับชินภัทร “ไม่เคยรู้เลยใช่ไหม พ่อที่แสนดีของเธอนี่แหละ มันเป็นโจร มันเป็นฆาตกร มันฆ่าคน ฆ่าผู้หญิง ฆ่าเด็กอายุแค่ 9 ขวบ ที่มือเปล่าไม่มีทางสู้ จุดไฟเผา ทิ้งให้ตายในกองไฟ!”
ชินภัทรมองโชคอย่างตกใจ ไม่อยากเชื่อ
“พ่อ...มันไม่จริงใช่ไหม พ่อ บอกผมซีว่ามันไม่จริง”
โชคอึ้ง โรสสำทับ
“อยากช่วยลูกใช่ไหม...สารภาพออกมาซี แล้วฉันจะปล่อยลูกแกไป สารภาพออกมา ว่าแกฆ่าคนบริสุทธิ์ไปเท่าไหร่ ทั้งพ่อฉัน แม่ฉัน ไม่เว้นแม้กระทั่ง เมียของตัวเอง”
“หยุดนะ!”
โรสยิ้มเยาะ ชินภัทรมองโชค ตกใจสุดขีด
“ไม่จริง! พ่อไม่มีทางฆ่าแม่ กงพัดต่างหากที่ฆ่าแม่ ไม่ใช่พ่อ!”
“พัดเป็นแค่คนยิง แต่ถ้าแม่เธอ ไม่มาขวางเอาไว้ คนตายก็ต้องเป็นมัน!” โรสชี้หน้าโชค “พูดความ
จริงออกมาซี พูดออกมาเลยว่าใคร ที่ดึงเอาแม่ของชินภัทรมารับปืนฉมวกแทนตัวเอง”
โชคนิ่ง สีหน้าละอาย ชินภัทรเริ่มใจเสีย
“มันไม่จริงใช่ไหมพ่อ พ่อครับ บอกผมซีว่ามันไม่จริง”
“ชิน...พ่อยอมรับ ว่าพ่อไม่ใช่คนดี ตลอดชีวิตของพ่อ ฆ่าคนมาไม่รู้เท่าไหร่ พ่อไม่เคยนับ ไม่เคยเสียใจ...แต่สำหรับแม่ของลูก...”
โชคน้ำตาไหลออกมา ชินภัทรใจหายรู้คำตอบทันที
“พ่อ”
“พ่อไม่ได้ตั้งใจลูก มันเป็นแค่...สัญชาตญาน มันเป็นแค่พริบตาเดียว พ่อไม่ได้คิดพ่อไม่ได้ตั้งใจ พ่อเสียใจนะลูก พ่อเสียใจ”
โชคทรุดลง ร้องไห้ ชินภัทรน้ำตาไหล เสียใจมากเช่นกัน
ภายในประภาคารกงพัดยังนอนอยู่ที่เดิม ได้ยินเสียงฝีเท้าของคน 2 คน วิ่งรัวขึ้นมา รู้สึกได้ถึงแรงสะเทือนของฝีเท้า กงพัดเห็นว่าแรงสะเทือนนั้นส่งให้มีดสั่นระริกและขยับเลื่อนออกมา เหมือนจะหล่นปักคอหอยของเขาได้ทุกขณะ กงพัดลุ้น เครียด ชัชกับวีณาวิ่งมาถึงหน้าห้อง เห็นปลายขากงพัด
“มีคนอยู่ในนี้” ชัชบอก
“นั่นพัดค่ะ”
ทั้งสองวิ่งกรูเข้ามา แรงสะเทือนทำให้มีดหล่นจากโต๊ะทันที วีณาเห็นมีดหล่น ร้องกรี๊ด
“พัด!”
มีดหล่นลงมา กงพัดขยับตัวได้ในวินาทีสุดท้าย มีดปักลงพื้น ฉึ่ก ห่างจากคอกงพัดไปเพียงนิดเดียว
วีณาวิ่งเข้ามาประคองกงพัด ชัชตามมา
“พัด นี่คุณเป็นอะไรคะ มันเกิดอะไรขึ้น”
กงพัดยังขยับไม่ค่อยได้
“โรสฉีดยาชาให้ผม”
“แล้วตอนนี้โรสอยู่ไหน ชินล่ะ ชินยังปลอดภัยรึเปล่า”
“โรสพาชินไปแล้ว คุณต้องรีบไป โรสกำลังจะฆ่าชิน”
“ที่ไหน กงพัด โรสพาชินไปที่ไหน”
“ผมไม่รู้ แต่คงไม่ไกล...ตามเสียงปืนไป”
ชัชตกใจ แล้วรีบวิ่งออกไปทันที
ที่ชายหาดร้าง โชคค่อยๆ ยันกายขึ้นมา บอกกับโรส
“ฉันสารภาพทุกอย่างแล้ว ทีนี้ แกจะปล่อยลูกฉันไปได้รึยัง” โรสหัวเราะเยาะ “โรส ฉันขอล่ะ แกอยากจะแก้แค้นฉันยังไงก็ได้ แต่ฉันขอ ปล่อยลูกฉันไปเถอะ”
“ฉันไม่อยากเชื่อ ว่าฆาตกรโหดอย่างแก จะมีหัวใจ เอาสิ รักลูกมาก อยากจะตายแทนลูกใช่ไหม เข้าไปช่วยลูกของแกได้เลย ตามสบาย”
โชคเดินไป โรสยิงขา ปัง!
“แก!”
“เดินต่อไปซี แกเดินก้าวนึง ฉันจะยิงแกนัดนึง ฉันอยากจะรู้เหมือนกัน ว่าแกจะรักลูกของแกมากขนาดไหน”
โชคกัดฟันเดินต่อ โรสยิง โชคเดิน โรสยิง จนโชคทรุดลง คลานกับพื้นทราย เลือดนอง แต่ก็ยังพยายามจะตะกายไป ชินภัทรทนไม่ไหว
“พ่อ หยุดเถอะ...คุณโรส ผมขอร้อง พ่อยอมรับผิด พ่อสำนึกผิดแล้ว ปล่อยพ่อผมไปได้ไหม”
“ไม่ได้! ในเมื่อผิด ก็ต้องรับโทษ และโทษของแกก็คือ ความตาย!”
โรสเดินไปตรงหน้าโชค ยกปืนขึ้น ชัชเข้ามา
“หยุดนะ โรส”
“อาชัช!”
ชินภัทรหันไปมองชัชอย่างดีใจ ชัชเดินเข้ามา พร้อมกับปืนในมือ หน้าตาเจ็บปวดเสียใจมาก
“ชัช” โรสมองชัชอย่างเสียใจ แต่ปืนยังเล็งไปที่โชค “ไหนคุณเคยว่า คุณฆ่าฉันไม่ลงไงคะ”
“ยิงมันเลย ไอ้ชัช” โชคบอก
“หยุดเถอะ ก่อนที่คุณจะถลำลึกไปมากกว่านี้”
“ไอ้ชัช นังนี่มันบ้า มันเป็นโรคจิต มันกำลังจะฆ่าฉันอยู่เนี่ย... ฆ่ามันซะ”
ชัชเล็งปืนไปที่โรส โรสยังเล็งปืนไปที่โชค
“โรส ผมขอร้อง คุณก็รู้ ว่าผมไม่อยากทำ”
โรสน้ำตาไหล
“แต่คุณก็จะทำ ทั้งๆ ที่คุณก็รู้ ว่าพี่ชายของคุณเป็นคนผิด ทั้งๆ ที่คุณก็รู้ ว่าเค้าทำกับฉันยังไง คุณก็ยังจะฆ่าฉัน”
“ก็ผมขอคุณแล้ว ผมบอกคุณแล้วใช่ไหม ให้ไปจากที่นี่ ผมบอกคุณแล้วใช่ไหม ว่าพี่โชคเหมือนพ่อของผม ผมให้คุณฆ่าเค้าไม่ได้”
“แต่คุณฆ่าฉันได้...ใช่ไหมคะ ชัช”
ชัชอึ้ง โชคฉวยโอกาสที่โรสสนใจชัช รวบรวมกำลังจะเข้าไปช่วยชินภัทร แต่โรสหันไปยิงโชคเข้ากลางลำตัว โชคเซ เลือดสาดกระจาย
“พ่อ!”
“พี่โชค!”
ชัชวิ่งเข้าไปหาโชค โชคสำลักเลือดออกมา ชัชมองโรสด้วยความโกรธและเสียใจ
“โรส!”
โรสหันปืนมาทางชัช ถอยไปทางกองไฟ
“ถ้าคุณจะฆ่าฉัน ฉันจะฆ่าคุณก่อน”
ชัชเดินเข้าหาโรส ทั้งสองจ่อปืนใส่กัน ความรู้สึกทั้งสองฝ่าย ทั้งเสียใจ ผิดหวัง โกรธแค้น
“คุณเหลือกระสุนไม่กี่นัดหรอก โรส คุณฆ่าผมได้ คุณก็ไม่รอด” ชัชบอกเสียงเข้ม โรสน้ำตาไหล
“คุณฆ่าฉันได้จริงๆ...เอาซีคะ ฆ่าได้ก็ฆ่าเลย คนละนัด ดูซิว่าใครจะใจร้ายกว่ากัน หนึ่ง...สอง...”
ชัชมือสั่น เสียงกงพัดดังขึ้น
“พี่โรส” กงพัดเดินเข้ามา ช้าๆ พูดอย่างอ่อนโยน “วางปืนลงเถอะ”
“หยุดเถอะนะคะ คุณโรส ถ้าคุณฆ่าคุณชัช ฆ่าชินภัทร ก็เท่ากับคุณฆ่าคนบริสุทธิ์คุณก็เป็นฆาตกร ไม่ต่างอะไรจากคุณโชค”
วีณาบอก โรสสับสน เมื่อถูกขัดขวางและบีบคั้น
“ไม่”
“คุณฆ่าเขา เขาก็ฆ่าคุณ ไม่มีใครได้อะไร มีแต่คนสูญเสีย เจ็บปวด คุณจะทำไปเพื่ออะไร”
“สุขหรือทุกข์ ดีหรือร้าย สุดท้ายมันก็เหลือแค่ความทรงจำ...ทิ้งความจำที่เลวร้ายไปซะ อย่าปล่อยให้มันทำลายชีวิตของเราเลย...วางปืนซะนะ พี่โรส”
โรสมือสั่นระริก เริ่มเครียด วุ่นวายใจ
“ไม่...ไม่...”
โรสปฏิเสธแต่มือที่ถือปืนก็ค่อยๆ ตกลง โชคที่นอนฟุบอยู่ เห็นมือของโรสตกลง เห็นโอกาส รีบตะโกนบอกชัช
“ไอ้ชัช ฆ่ามัน!”
โรสสะดุ้ง เฮือก ทันใดนั้น โรสยิงปืน ปัง! ปัง! ปัง! อย่างคนสติแตก กงพัด วีณา และชัช หลบกันวุ่นวาย โรสหันกลับไปที่กองฟืนจุดไลทเตอร์ โยนไป พรึ่บ ไฟลุกไหม้ทันที
“ชิน!”
ฟืนรอบตัวชินภัทรลุกโชน ทุกคนตะลึงเมื่อเห็นร่างของชินภัทรอยู่ท่ามกลางกองไฟ
จบตอนที่ 23
อ่านละครกุหลาบซาตาน ตอนที่ 23/2 วันที่ 15 ธ.ค.54
บทโทรทัศน์ : ศิริลักษณ์ ศรีสุคนธ์
กำกับการแสดงโดย :นิพนธ์ ผิวเณร
ผลิตโดย :บริษัทเอ็กแซ็กท์ - บริษัทซีเนริโอ
ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ททบ.5
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์
0 comments:
Post a Comment