10:59 PM
Anonymous
ไฟเริ่มลุกไหม้จากท่อนฟืนด้านล่าง ทำให้เกิดควันสีดำลอยเป็นกลุ่มหนารอบๆ ตัวชินภัทร ชินภัทรเริ่มสำลักควัน โชคที่โดนยิงหมอบอยู่เห็นเข้า ตกใจมาก
“ชิน ลูกพ่อ”
ชัชกับกับกงพัดขยับจะวิ่งเข้าไปช่วยชินภัทร โรสเอาปืนยิงขึ้นฟ้า ปัง!
“อย่านะ...ฉันเหลืออยู่อีกนัดนึงพอดี ถ้าใครขยับเข้ามา ชินตาย”
โชค ชัช กงพัด มองกันไปมา โรสจุดไฟลงบนน้ำมันที่ราดไว้เป็นวงกลมรอบๆ กองไฟ จนเกิดเป็นวงกลมไฟ กั้นตัวเธอและชินภัทรเอาไว้ ไฟที่กองฟื้นเริ่มร้อน ลามมาถึงเท้าชินภัทร ชินภัทรเริ่มทนความร้อนไม่ไหว
“อ๊า”
โชคมองชัช พยักหน้าให้สัญญาน โรสหันมองโชค โชคกัดฟันลุกขึ้น โรสคอยระวังชัชกับโชค กงพัดฉวยโอกาส พุ่งเข้าไปจับตัวโรส ลากออกไป
“เข้าไปช่วยชินภัทร เร็ว”
กงพัดตะโกนบอกชัช โชคกับชัชวิ่งฝ่าวงกลมไฟ และควันเข้าไป ช่วยกันแก้มัดชินภัทรแข่งกับเวลา
โรสดิ้น ร้องโวยวาย
“ปล่อยพี่นะ พัด ปล่อย”
กงพัดกับวีณาช่วยกันจับโรสเอาไว้
ในที่สุด โชคกับชัชก็เอาชินภัทรออกมาได้ ชินภัทรอ่อนเพลียมากจนเดินไม่ไหว ส่วนโชคก็เสียเลือดมาก หมดแรงทรุดอยู่ข้างกองไฟ
“รีบออกไปก่อนพี่ ไฟลามใหญ่แล้ว” ชัชร้องบอกโชค
“แกพาหลานออกไปก่อน ไม่ต้องห่วงฉัน”
ชินภัทรเห็นสภาพของโชค ตัวอาบไปด้วยเลือด ก็สงสาร
“ไม่” ชินภัทรพยายามจะไปประคองพ่อ “ไปด้วยกัน พ่อ ผมจะพาพ่อไปหาหมอ”
“แกไปก่อน รีบไป ไปให้พ้นจากที่นี่...พ่อ พ่อคงไม่รอดแล้ว”
“ไม่ พ่อ ไม่ ผมจะไม่ทิ้งพ่อ...ผมรักพ่อนะ”
โชคน้ำตาไหล
“เท่านี้พ่อก็ตายตาหลับแล้ว”
“ไม่ พ่อ...ไม่...”
โชคยิ้ม กอดลูกน้ำตาไหล
“ถึงพ่อจะเป็นคนเลว พ่อก็ยังเป็นพ่อที่ดีใช่ไหม ชิน”
“พ่อ”
ชินภัทรกอดโชคร้องไห้ ชัชยิ้มที่เห็นโชคมีความสุข กงพัดและวีณาที่ยืนมองอยู่ห่างๆ รู้สึกซาบซึ้งใจ
โรสอาศัยช่วงจังหวะที่กงพัดเผลอ คว้าปืนที่เหลือกระสุนเพียงนัดเดียวขึ้นมา เล็งไปที่โชค
“คุณโรส” วีณาตกใจ
“พี่โรส อย่า!”
กงพัดร้องห้าม ชัชหันมาเห็นโรสจะยิงก็ตกใจ โรสลั่นกระสุนออกไป กงพัดปัดมือโรส ลูกกระสุนแฉลบ ไม่โดนโชค แต่ไปโดนฐานของไม้กางเขนแทน ไม้กางเขนที่ไหม้ไฟ โงนเงน เหมือนจะล้มลงมา
“พี่โชค ระวัง”
ชัชตะโกนบอก โชคมอง เห็นกางเขนเอนลงมา โชคตกใจ
“เฮ้ย!”
โชคตัดสินใจ รวบรวมกำลังเฮือกสุดท้าย ผลักชินภัทรออกไปให้พ้น ชินภัทรกระเด็นไป แต่โชคเองหลบไม่พ้น ไม้กางเขนที่ติดไฟลุกโชติช่วงทับลงไปบนตัวโชคเต็มๆ
“พ่อ!”
ชินภัทรจะตะกายเข้าไป ชัชรั้งเอาไว้ ไฟไหม้ลุกท่วมตัวโชค โชคเจ็บปวด หันมองหน้าโรส ผ่านเปลวไฟ เห็นโรสมองมา ยิ้มอย่างสะใจ โชคเจ็บปวด แต่ก็เพิ่งสำนึกได้ ในสิ่งเลวร้ายที่ตนทำ
“สิ้นเวรสิ้นกรรมกันซะที”
โชคบอกกับตัวเองแล้วหลับตาลงอย่างเจ็บปวด ขาดใจตายไป ชินภัทรร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของชัช ชัชมองโรสอย่างเสียใจ ไม่เข้าใจ โรสมองภาพนั้น ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้ ภาพที่เห็นเป็นสีขาว-ดำ มีเพียงเลือดและเปลวไฟที่เป็นสีแดง
“ดูสิ พัด มันตายแล้ว มันตายแล้ว พัด พี่ฆ่ามันตาย”
โรสหัวเราะทั้งน้ำตา สติหลุดลอยไป กงพัดกับวีณามองสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดอย่างสลดใจ
วันต่อมาที่บ้านโชค ชินภัทรนอนอยู่บนเตียง ทำแผลเรียบร้อย ข้างเตียงมีเสาน้ำเกลือ ชินภัทรนอนหลับตา คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา ภาพสุดท้ายของโชคยังติดตาเขา ชินภัทรอดไม่ได้ น้ำตาไหลออกมาทั้งๆ ที่ยังหลับตา ชัชนั่งลงที่ข้างเตียง กุมมือชินภัทร บีบเบาๆ ปลอบใจ ชินภัทรลืมตาขึ้นมอง
“ไม่เป็นไรแล้วนะ มันจบแล้ว เรื่องร้ายๆ ผ่านพ้นไปแล้ว”
“ผมสงสารพ่อ”
“มันเป็นเวรกรรมน่ะ ชิน ที่เค้ามาล้างแค้น เพราะพ่อแกไปฆ่าพ่อแม่เค้า ที่เค้าโหดร้าย ทำอะไรผิดมนุษย์ เพราะพ่อแกไปทำทารุณกับเค้าก่อนตั้งแต่เด็ก ถ้าจะคิดในแง่ดี พี่โชคก็ชดใช้หนี้กรรมไปแล้วในชาตินี้ จะได้ไม่ต้องติดค้างกันไปชาติหน้าอีก”
“พ่อผมใช้กรรมของเค้าไปแล้ว แล้วคุณโรสล่ะครับ หลังจากนี้ คุณโรสจะเป็นยังไง”
ชัชถอนใจ สงสารโรส
สารวัตรยุทธนามาหาชัชที่บ้าน ชัชจึงถามสารวัตรยุทธนาเกี่ยวกับคดีของโรส
“ฆ่าคนตายโดยเจตนา คงไม่พ้นประหารชีวิตใช่ไหมครับ”
“ก่อนจะออกมาหาคุณ ผมได้รับเอกสารจากทางสวิส เค้ายืนยันว่าคุณโรสเคยเข้ารับการบำบัด เธอ
เป็นผู้ป่วยทางจิตจริงๆ ศาลอาจจะเห็นใจลดโทษให้เธอบ้าง”
“ยังไงครับ” ชัชเริ่มมีหวัง
“เราจะส่งเธอไปรักษาตัว ให้อาการดีขึ้นก่อน เพราะถ้าหากเธอ ไม่สามารถรับรู้ถึงความผิดที่เธอทำ
ลงไป ก็ป่วยการจะไปตัดสินโทษเธอ”
“ก็ยังดีครับ โรสอาจจะได้พบกับความสงบสุขทางใจ แม้จะแค่ช่วงสั้นๆ ก่อนตายก็ยังดี”
โรสถูกส่งตัวไปรักษาที่สถาบันจิตเวชศาสตร์ The Institution of Psychosis Studies หมอผู้หญิง
เปิดประตู กงพัดเดินจูงโรสที่ในชุดสีขาวล้วน เดินตามเข้ามาในห้องสีขาว ในห้องมีเพียงเตียงนอน โต๊ะวางของที่จำเป็น ไม่มีของตกแต่ง ไม่มีกระจก ไม่มีของมีคมที่จะกลายเป็นอาวุธ และไม่มีของที่จะใช้จุดไฟได้ ผ้าและของใช้ทุกอย่างเป็นสีขาว-ครีม ดูสว่าง ผ่อนคลาย นุ่มนวล โรสมองไปรอบๆ ตัวอย่างตื่นๆ เกาะแขนกงพัดแน่น เหมือนเด็กที่ไปในที่ไม่คุ้นเคย กงพัดพาโรสไปนั่งที่เตียงอย่างอ่อนโยน
“พี่อยู่ที่นี่นะ”
โรสกำมือกงพัดแน่น ไม่ยอมปล่อย
“แล้วพัดล่ะ พัดจะไปไหน”
กงพัดเห็นโรสเป็นแบบนี้ สงสารโรสมาก แต่ฝืนยิ้มกลบเกลื่อนไว้
“ที่นี่มีแต่ผู้หญิง ผมอยู่ไม่ได้”
“อีกแล้วเหรอ ทำไมคุณพ่อชอบให้พี่อยู่คนเดียวเรื่อยเลย ทำไมไม่ให้เราอยู่ด้วยกัน”
“ก็พี่ไม่สบาย” กงพัดดึงมือออก ตบหลังมือโรสปลอบใจ “ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะมาเยี่ยมบ่อยๆ”
“จริงนะ พัดไม่ทิ้งพี่นะ สัญญานะ”
โรสมองตาแป๋ว แววตาไร้เดียงสาเหมือนเด็ก กงพัดสงสารน้ำตาจะไหล ดึงโรสเข้ามากอด
ขณะนั้นชัช วีณา และนงพงา ยืนดูอยู่ด้านนอกห้อง ชัชสงสารโรสมาก วีณาเล่าให้ชัชฟัง
“พัดบอกว่า หลังจากเหตุการณ์เมื่อ 15 ปีก่อน คุณพ่ออูริคก็พบว่าโรสก็มีอาการผิดปกติทางจิต เธอฝันเห็นแต่เลือด ไฟ และความตาย คุณพ่ออูริคเลยส่งเธอไปรับการรักษาตั้งแต่เล็กๆ”
นงพงาเล่าเสริมขึ้นมา
“ทางสถานบำบัด ให้คุณโรสใช้การเขียนเป็นการระบายออก เธอมีพรสวรรค์ในการเขียนมาก ต่อมา เธออาการดีขึ้น ร่าเริง แจ่มใส ทุกคนคิดว่าเธอหายดีแล้ว...แต่ความจริง มันเป็นแค่การเล่นละครหลอกลวงเท่านั้น”
“แล้วเรื่องสัมผัสพิเศษของโรสล่ะครับ... เธอมีจริง หรือว่าเป็นเรื่องหลอกลวง”
“คุณโรสไม่ได้ตั้งใจหลอกคุณหรอกค่ะ ทางการแพทย์เรียกอาการแบบนี้ว่าdelusion หรืออาการจิตหลอน เกิดขึ้นได้กับคนที่ถูกทำร้ายอย่างรุนแรงในวัยเด็ก คนพวกนี้จะคิดสร้างเรื่องขึ้นมาต่างๆ นานา ว่าตัวเองหยั่งรู้อนาคตบ้าง ติดต่อกับพระเจ้าได้บ้าง หรือบางทีก็คิดว่าตัวเองเป็นอมตะ แล้วก็แยกแยะไม่ได้ ว่าอันไหนคือความจริง อันไหนคือจินตนาการ”
“โรสเชื่อว่าเธอเห็นอนาคต แล้วเห็นว่าพัดเป็นคนที่พระเจ้าส่งมาให้ฆ่าคุณโชค แต่จริงๆ แล้วทุกอย่าง มันคือความต้องการของเธอเองทั้งนั้นค่ะ”
“ใครจะไปคิดว่า สิ่งที่พี่โชคทำเอาไว้ จะทำร้ายคนคนนึงได้ถึงขนาดนี้”
“ค่ะ แล้วมันก็ย้อนกลับมาทำร้ายตัวคุณโชคซะเอง”
ชัชหันไปมองโรส ที่กงพัดกอดปลอบอยู่เหมือนเด็กๆ สงสารจับใจ
อ่านละครกุหลาบซาตาน ตอนที่ 24 วันที่ 16 ธ.ค.54
บทโทรทัศน์ : ศิริลักษณ์ ศรีสุคนธ์
กำกับการแสดงโดย :นิพนธ์ ผิวเณร
ผลิตโดย :บริษัทเอ็กแซ็กท์ - บริษัทซีเนริโอ
ออกอากาศ : ทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ททบ.5
ที่มาโดย ASTVผู้จัดการออนไลน์
0 comments:
Post a Comment