10:53 PM
Anonymous
“แต่ถ้าไม่มีอะดอเรลลา นายต้องก้มลงคุกเข่าลงขอโทษฉัน ต่อหน้าคนทั้งนิวส์ไทม์เหมือนกัน”
สองสายตาที่ปะทะ ท้าทายอย่างไม่ยอมกัน
มุกเดินไปเดินมา เพชรมองแล้วพูดขึ้น “คมกฤชไม่น่ามีเรื่องกับนักข่าวเลย”
“ก็เพราะอาถรรพณ์อะดอเรลลานั่นแหละ เมื่อไหร่พี่เพชรจะหาเจอสักทีคะ”
เพชรเดินเข้ามองมุก “เธอก็ช่วยฉันสิ... หนูมุก” เพชรมองสบตามุก “เธอก็เห็นแล้วว่าตั้งแต่อะดอเรลลาถูกปล้น...ชีวิตฉัน ชีวิตเธอ ก็ไม่เหมือนเดิมถึงขนาดที่เราอาจจะต้องแต่งงานกัน ทั้ง ๆ ที่ยังไม่มีความรัก...เกิดขึ้นเราต้องมาเกี่ยวข้อง เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกัน...เพราะอะไร...”
มุกมองเพชรที่แววตาวิตก
“เพชรเม็ดเดียว...จะอาถรรพณ์ หรือไม่อาถรรพณ์ฉันไม่รู้ แต่ขณะนี้มันเดิมพันด้วยชื่อเสียงธุรกิจครอบครัวฉัน...แล้วก็อนาคตบริษัทพี่ ชายเธอ”
มุกมองสายตาขอร้องจากเพชร
“ช่วยฉันนะ หนูมุก...ช่วยฉันจับคนที่จ้องจะเอาชีวิตเรา ช่วยให้ฉันรู้ความจริงว่า ใครกันแน่ที่รัก แล้วจะไม่มีวันทรยศฉัน” เพชรมองมุก สายตาขอร้องจากใจจริง
ชนินทรเข้าไปในห้องเพชร กดรหัสตู้เซฟ เป็นจังหวะเดียวกับที่เจนจบเดินเข้ามา
“เข้ามาทำอะไร”
ชนินทรสะดุ้ง รีบแกล้งทำปากกาที่เหน็บเสื้อตกพื้น “ฉันมาดูเอกสารที่ส่งให้เพชรเซ็น”
“เอกสารมันควรจะอยู่บนโต๊ะ ไม่ใช่ในเซฟ”
“ก็ฉันทำปากกาหล่นตรงนี้” ชนินทรทำเป็นอารมณ์เสียขึ้นมา เมื่อเห็นว่าโดนจับผิด “ทำไม เพชรมันจ้างแกมาเป็นยามเฝ้าห้อง เวลาระเริงกามเล่นรักอยู่กับหนูมุกหรือไง”
“ชนินทร อย่าเอาความหยาบของแก มาป้ายสีให้ระคายคนดี ๆ อย่างเพชรกับคุณหนูมุก”
“แล้วคนดีอย่างเพชร มันไม่ใช่ผู้ชาย เหมือนฉัน เหมือนแกหรือไง ผู้หญิงระริกระรี้
เข้าหา...ถึงจะทนเป็นพระอิฐพระปูน” ชนินทรทำเป็นยิ้มเหยียด “เรียกสุนัขรับใช้ มันก็คงแรงไป เอาเป็นว่าแกทำหน้าที่เพื่อนที่ซื่อสัตย์ต่อไปเถอะ เผื่อเพชรมันจะเห็นใจ ยกสตาร์ ไดมอนด์ให้แกบริหาร ตอนไปฮันนีมูนปั๊มลูก กับหนูมุก” ชนินทรมอง ด้วยแววตาเยาะ ๆ
หันหลังจะเดินออกไป
“เมื่อไหร่ที่ฉันได้บริหารที่นี่ พวกแรกที่ฉันจะไม่ปล่อยให้อยู่เกะกะถ่วงความเจริญ คือพวกยืนด้วยขาตัวเองไม่ได้ ต้องคอยเอาหลังพิงคนอื่น” ชนินทรหันมองเจนจบทันที เจนจบมองจ้องยิ้มเย็นเฉียบ “คนพวกนี้มันน่าสมเพช เพราะสิ่งเดียวที่มันถนัด คือการเป็นเหลือบริ้นสูบเลือด ผู้มีพระคุณ แล้วก็คอยเสาะหาร่างใหม่ ๆ ไว้เกาะกิน...แกรู้ใช่มั้ย ชนินทรว่าเหลือบริ้นเลวทรามจำพวกนี้ มันสมควรถูกกำจัดไปให้พ้นชีวิตเพชรได้แล้ว”
เจนจบไปหาเพชรที่บ้าน เล่าเรื่องชนินทรให้ฟัง
“ฉันไม่ได้เล่าให้นายระแวงเพื่อน แต่อยากเตือนให้นายมองคนอย่างละเอียดรอบคอบ คนเราเปลี่ยนแปลงกันได้ หรือบางคนอาจจะฉกฉวยความไว้ใจของนาย มาเป็นผลประโยชน์ของตัวเอง”
เจนจบบีบไหล่เพชรเบา ๆ เพชรหันมองเจนจบด้วยแววตาขอบคุณ
“ขอบใจเจนจบ ความหวังดีของนายมีค่ากับชีวิตฉันที่สุด”
เจนจบยิ้ม เพชรหันมามองแววตานิ่งคิดเรื่องชนินทร
“เพื่อเพื่อน ฉันทำให้ได้ทุกอย่าง ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการลากไอ้คนทรยศคนนั้นออกมาเอง”
ฝ่ายชนินทรกลับบ้านไปด้วยสีหน้าเคร่ง เครียด เจอนิจนันท์ยิ้มเหยียดสมเพชร
“แค่เจนจบมันขู่คำสองคำ เธอก็กลัวจนสติแตก”
อ่านละครมุกเหลี่ยมเพชร วันที่ 17 ม.ค.55
ละครมุกเหลี่ยมเพชรบทประพันธ์โดย : อรพิม
ละครมุกเหลี่ยมเพชรกำกับการแสดงโดย : นพพล โกมารชุน
ละครมุกเหลี่ยมเพชรผลิตโดย : บริษัท เป่าจินจง จำกัด
ที่มาเดลินิวส์
0 comments:
Post a Comment